Dünya klasiklerinden biri olan Seviyordum Sizi kitabından alıntıları sizler için derledik. Öncesinde Aleksandr Puşkin ve Seviyordum Sizi kitabından biraz bahsedelim.
Aleksandr Puşkin, oldukça sevilen ve bilinen Rus şair ve yazardır. Rusya’nın “ulusal şair”i ve modern Rus edebiyatının kurucusu olarak kabul edilen şairin Seviyordum Sizi adlı kitabı da oldukça popülerdir.
Şairin sen sevilen kitaplarından biri olan Seviyordum Sizi adlı kitabın bazı alıntıları internet ortamında oldukça popüler. Bu alıntılar ise şu şekilde:
Aleksandr Puşkin – Seviyordum Sizi Kitap Alıntıları
“Kederle kaplı ruhum,
Acı bir zevk buluyor onda.”
Yaşamak umudundayız,
oysa kuşku yok ki öleceğiz.
İçimizde uzak gökyüzünün, uzak ülkelerin özlemi
Ben, yorgun kiracısı yeryüzünün…
yıllar uçup gidecek,
Son saati çalmak üzeredir birilerinin.
nedir beni tedirgin eden bu anlaşılmaz hüzün?
Ve biliyorum, tadılacak zevkler var daha
Acıların, telaşların, kaygıların arasında
Hüzünlüyüm, Nina: Yolum can sıkıcı…
Aleksandr Puşkin – Seviyordum Sizi Kitap Alıntıları
Neden yanıyor bu yararsız ateş göğsümde
İçimizde uzak gökyüzünün, uzak ülkelerin özlemi
Ve üzüyor beni tasayla
Tekdüze gürültüsü yaşamın.
Güz benim mevsimimdir; sevmem ilkbaharı
Fakat her şeyin sınırı var; yarım yıl da kar çekilmez ki,
Sonunda kabak tadı verir bu
Neden böbürlenir ki insanoğlu?
Dünyaya çıplak geldiğinden mi,
Ömrünün kısalığından mı,
Güçsüz doğduğu, güçsüz öleceği için mi?
“Ne kadar hoşsunuz!” derken dudaklarım,
“Seni nasıl seviyorum!” diyor kalbim…
Dünyada mutluluk yok, fakat dingin ve özgür olunabilir.
Hem hüzün hem bir hafiflik var içimde; kederliyim,
Seninle dopdolu, aydınlık bir keder bu.
Seninle, sadece seninle…
Hiçbir şey bozmuyor, tedirgin etmiyor üzgünlüğümü,
Ve yürek yeniden tutuşuyor, seviyor yeniden,
Sevmemesi olanaksız çünkü.
Ve hep hüzün vericidir orada yaşamak…
Seviyordum sizi: ve bu aşk belki
İçimde sönmedi bütünüyle;
Fakat üzmesin sizi artık bu sevgi
İstemem üzülmenizi hiçbir şeyle.
Sessizce, umutsuzca seviyordum sizi,
Kâh ürkeklik, kâh kıskançlıkla üzgün;
Bu öyle içten, öyle candan bir sevgiydi ki, Dilerim bir başkasınca da böyle sevilin.
Yurdunun mavi göğü altında
Sararıp soluyordu günden güne…
Duruyorum karşısında düşünceli,
Ayrılamıyor ondan gözlerim.
Seni nasıl seviyorum! diyor kalbim…
Bir amaç yok gelecek zamanda:
Yürek bomboş ve yok bir yararı aklın,
Ve üzüyor beni tasayla
Tekdüze gürültüsü yaşamın.
O merhametlidir: ışıklı Kuran’ı
Açtı peygamberi Muhammed’e,
Akalım bizler de aydınlığa doğru,
Ve kalksın gözlerden perde.
Bakıyorsun, çiçekleniyor; sesleniyorsun, yanıt yok çağrına.
Aşkın acısıdır değerli olan benim için, Öleyim ne çıkar, severken öleyim ama.
Yaşamsız ve sevgisizdim.
Neden böbürlenir ki insanoğlu?
Dünyaya çıplak geldiğinden mi,
Ömrünün kısalığından mı,
Güçsüz doğduğu, güçsüz öleceği için mi?
Ben, yorgun kiracısı yeryüzünün, bambaşka âlemler ardındayım.