Zeynep Bastık – Kör Sevdam

Zeynep Bastık – Kör Sevdam Şarkı Sözleri

Nerdeydin bunca zaman?
Sormadın hiç hâlimi
Kalsaydın yalvartmadan
Anlardın viraneyim

Sırtını döndün bana
Uykularımı zindan edip
Ve hâlâ utanmadan
Özlemin sürükler beni

Ağır konuştum da istemedim kırayım
Yavrum, inan, bi’ gün hepsini unutacağız
Derdi veren bilir, gönlümü sana adadım
Şur’da belli değil yarına çıkacağımız

Al beni yatağına, derman ol tenime
Kopmuştum bu dünyadan, bağladı bir kelime
Sar beni deli gibi, düştüm tanyeline
Yandım, bittim, kör sevdam koyma el yerine
Yandım, bittim, kör sevdam koyma el yerine

Zeynep Bastık – Kör Sevdam Şarkı Sözleri

Zeynep Bastık Kör Sevdam şarkı sözleri ilk bölümü terk edilmişlik, kırgınlık ve derin bir içsel acıyı işliyor. Konuşan kişinin, hayatında önemli bir yer tutan ancak uzun süredir kayıp olan birine karşı duyduğu hayal kırıklığı ve sitem açıkça hissediliyor. Karşıdaki kişinin yokluğunun, konuşan kişiyi harap ve virane bir duruma getirdiği anlatılıyor. Sözlerdeki ton, pişmanlık beklentisiyle birlikte gelen bir hüzün ve yalnızlığı yansıtıyor.

Zeynep Bastık Kör Sevdam şarkı sözleri ikinci bölümü terk edilmişlikten kaynaklanan derin bir acı, uyku bozuklukları, psikolojik yıkım ve tüm bunlara rağmen hala varlığını sürdüren, hatta kontrolü ele geçiren takıntılı bir özlemin karanlık portresini çiziyor. Anlatıcının içinde bulunduğu durum, çaresizlik ve kendi duygularına karşı bile duyulan bir öfke ile karakterize ediliyor.

Zeynep Bastık Kör Sevdam şarkı sözleri ilerleyen dizelerinde şarkıcı geçmişteki kırıcı sözlerinden ötürü üzüntü duyduğunu belirtirken, yaşanan acıların zamanla unutulacağına dair karşı tarafa umut veriyor. Tüm bu zorluklara rağmen, gönlünü sevdiği kişiye tamamen adadığını ve bu bağlılığın ölümün bile ötesinde olduğunu vurguluyor. Sözlerde, ilişkinin zorlu doğası ve hayatın belirsizliğiyle yüzleşen ancak sevgisinden vazgeçmeyen bir ruh hali yansıtılıyor.

Zeynep Bastık Kör Sevdam şarkı sözleri nakaratında sevdiği kişinin varlığında hem fiziksel hem de ruhsal bir şifa ve derman bulma isteği öne çıkıyor. Yaşamla bağı kopmuşken, tek bir kelimenin bile onu hayata döndürdüğünü, bu ilişkinin kendisi için yeniden doğuşun ve aydınlığın (tanyerinin) sembolü olduğunu belirtiyor. Son dizelerde ise yaşadığı yoğun acı ve bitkinliğe rağmen, bu “kör sevdanın” vazgeçilmez olduğunu ve sevdiği kişinin kendisini asla başkasıyla değiştirmemesi gerektiğini belirten tutkulu bir yalvarış yer alıyor.