Ozan Manas – Kara Geceler

Ozan Manas – Kara Geceler Şarkı Sözleri

Dilimde ismi kalmış, kara geceler
Elimde resmi kalmış, kara geceler
Feryatlardan sus mu kalmış kara geceler
Vuslat bana küs mü kalmış, kara geceler

Başım toz duman olur
Dilim feryat figan olur
Halim perişan yanar olur
Kara geceler

Yıldızları sönük sönük kara geceler
Uykularım bölük bölük kara geceler
Şarkılarım yanık yanık kara geceler
Şiir sanık mumlar tanık kara geceler

Ozan Manas – Kara Geceler Şarkı Sözleri

Ozan Manas Kara Geceler şarkı sözleri derin bir hüzün, özlem ve yalnızlık duygularını taşıyor. Anlatıcı, geçmişte yaşadığı bir aşkın ardından kalanlarla baş başa kalmış: bir isim, bir fotoğraf ve sessizleşmiş bir acı. “Kara geceler” ifadesi, bu duyguların yaşandığı zamanı ve ruh halini temsil ediyor. Geceler, hem fiziksel hem de duygusal anlamda karanlık, ne umut var ne de teselli.

Sözlerde bir kayıp hissi çok güçlü. Sevdiği kişiye ulaşamıyor, kavuşamıyor; bu yüzden “vuslat” bile ona küs gibi geliyor.

Ozan Manas Kara Geceler şarkı sözleri devam eden kısmı bir insanın duygusal çöküş anını, aşk ya da kayıp karşısında yaşadığı çaresizliği ve kendini bırakmışlığını çok yoğun bir şekilde anlatıyor. Aynı zamanda, bu kadar yoğun bir acı tarif edilirken bile anlatımın estetik bir yönü var. Sanki acı bile zarif bir dille ifade edilmiş.

Ozan Manas Kara Geceler şarkı sözleri ilerleyen dizelerinde melankoli bir atmosfer olarak kurulmuş. Artık sadece içsel bir acı değil, evin içindeki mumdan gökyüzüne kadar her şey bu hüznü paylaşıyor. Zamanın kendisi bile durmuş gibi, gece bir duygusal hapishaneye dönüşmüş.

Yani, bu dizeler sadece bir aşkın değil, bir ruh hâlinin evrenini kuruyor. Gerçekten etkileyici bir şiirsel evren.

Ozan Manas Kara Geceler şarkı sözleri genel olarak aşk acısının gecelerde yankılandığı, içsel çöküşün dış dünyaya taşarak evrensel bir karanlığa dönüştüğü bir anlatı sunuyor. “Kara geceler” her kıtanın sonunda adeta bir nakarat gibi yinelenerek hem bir ritim hem de tematik derinlik oluşturuyor. Bu tekrar, hem yaşanan duyguların bitmeyen doğasını hem de karanlıkla gelen yalnızlığı pekiştiriyor.